Yalancı Çiçek: Kayseri’de Bir Umut Hikâyesi
Kayseri’nin Sokaklarında Bir Yalancı Çiçek
Kayseri’nin soğuk, keskin rüzgârlarında bir gün yürürken gözlerim birden yere takıldı. Öyle bir çiçek vardı ki; hemen tanıdım. Yalancı çiçek. Onu tanımamak mümkün müydü? Adını bilmeden, yıllardır her fırsatta hayranlıkla bakardım bu çiçeğe. Ama bir an, orada yalnızca içimdeki hayal kırıklığına dokunan bir şeyler hissettim.
O çiçek, her zaman ne kadar güzel olsa da, bir yanı boştu. Kendini nasıl gösterdiği, nasıl bir renk sunduğu, ne kadar canlı olduğu, aslında sadece bir kandırmacadan ibaretti. Bir varmış gibi, bir yokmuş gibi. Bu çiçek, tüm ilgiye rağmen, asla gerçek değildi.
Bir an, “Gerçekten güzellik nedir?” diye sordum kendi kendime. Ne kadar çiçek var Kayseri’de? Ne kadar çiçek var ki biz gerçek diye bakıyoruz? Bu yalancı çiçek, her yıl bir kez açıyor. Her sene belki birkaç gün geçici olarak etrafı güzelleştiriyor. Ama o gittiği zaman, gerçekten bir şey kalmıyor. İçimde bir boşluk bırakıyor.
Bir Aşk ve Hayal Kırıklığı
O günden sonra, Yalancı Çiçek’in hayatımda anlamını sorgulamakla geçen günlerim oldu. Bir gün, eski bir arkadaşım vardı; adını hatırlamıyorum ama yüzü ve sesi hâlâ aklımda. Kayseri’de bir akşamüstü buluştuk. O zamanlar duygusal açıdan çok hassastım. O kadar beklenmedikti ki o gün, o an, birinin elimi tutup “Hadi gel, hayatını keşfet” demesi… Tüm o içimdeki boşlukları kapatmak istedim. Ama hayatta gerçekler, ne kadar istersek isteyelim, her zaman güzel olmayabiliyor.
O buluşmada, gözlerindeki tüm yalancı ışığı fark ettiğimde kalbimde bir sızı vardı. İlişkimiz güzel bir hikâye olarak başlamıştı ama sonra, beklediğim her şey bir hayal kırıklığına dönüştü. Gözlerindeki renk değiştikçe, cümlelerinin anlamı kayboldu. İçinde bir eksiklik vardı. Dışarıdan bakıldığında, her şey mükemmel gibi gözükse de, derinlere inince bir şeylerin eksik olduğunu hissettikçe çöküş başlıyordu. Yalancı çiçek gibi… Sadece gösteriş, içi boştu. Bir zamanlar çok sevdiğim, hayalini kurduğum, o parıltılı insan kayboldu.
Bir Yalancı Çiçeğin Gerçekliği
Kayseri’de her köşe başında, her apartmanın pencere kenarında, balkonlarda açan bu çiçeklerin ne kadar kısa ömürlü olduklarını fark ettiğimde, hayatıma dair bir şeylerin de kısa süreli olduğunu kabul ettim. Her şeyin ötesinde, insanlara, olgulara, umutlara dair duygularım da Yalancı Çiçek gibiydi. Bir an var, sonra yok. Gerçekten belirsiz. Ne zaman büyüseler, büyümenin derinliğini kavrayamadan kayboluyorlar.
Bir gün, bu çiçekleri bir kenara bırakıp, yalnızca kendimi dinlemeye başladım. Bir çiçeğin, sadece hayatın kısa bir anı olabileceğini, bazen bizi kandırmak için var olabileceğini kabul ettim. İçimde hep bir şeyler eksikti ama onlarla barışmak, kaybolan umutlarımı kabul etmek istiyordum. Her şeyin geçici olduğunu bilmek, hayal kırıklıkları ve umutlar arasında durabilmek, duygusal olarak güçlü kalmayı öğrenmek…
Yalancı Çiçeklerden Gerçek Çiçeklere
Bir sabah, birkaç ay sonra yine aynı sokakta yürürken, bu kez gözlerim, Yalancı Çiçek’in o cansız hali yerine, yavaşça büyüyen gerçek bir çiçeği fark etti. Sadece büyüdüğü anı görmek, ona bakarken hissettiğim o duygu bile farklıydı. Gerçek, kısa vadeli şeylerin arasında gizliydi.
Beni hayal kırıklıklarına iten her şeyin, aslında bir parça da olsa gerçek olduğunu fark ettim. Belki de o yalancı çiçeklerin, hayatımda öğrendiğim her şeyde bir anlamı vardı. Zamanla, bazı ilişkiler, olaylar… Hepsi, bana büyümek, olgunlaşmak ve hayatta neyin değerli olduğunu görmek için bir yol sunuyordu. Yalancı Çiçek gibi olan her şey, bir süre sonra doğruyu bulmamı sağladı.
Sonuç
Kayseri’nin bir sabahında, yalancı çiçekler artık sadece geçmişin anılarıydı. Gözlerimde ise gerçek bir çiçeğin büyüyüşü vardı. Gerçekten güzel olan her şey, yalnızca sabırlı olmak ve zamanla şekillenmekti. Yalancı çiçekleri takip etmek yerine, içimdeki gerçek güzellikleri bulmanın zamanıydı.
Evet, hayat her zaman bizi kandırmaya çalışacak. Ama her çiçek, her yol, her kırılma, bizi doğru yola çıkaracak. Yalancı çiçekleri sevdim çünkü onlar bana en değerli dersleri verdi.